Barış treni, yolu hızlı katediliyor.

Öcalan'a gelen Kandil, Avrupa ve BDP yanıtları, bunlar üzerine Öcalan'ın yaptığı açıklama, Kürt siyasi hareketinin barış sürecine tam angajmanı ve Öcalan'ın bu hareket hakimiyeti açısından hayati değerdedir.

Uzlaşma ve istikamet bellidir:

Hasan Cemal'in deyişiyle 'Kürt sorunuyla silah ve şiddet arasındaki bağın kopması', bu kopuş geri dönülmez bir siyasi olgunluğun yerleşmesi ve ardından gelecek çözüm ışığı…

Yetkililer 'üç kritik aşama'dan söz ediyor.

Buna göre, ilk aşama şu anda içinde bulunduğumuz 'askeri aşama'dır. Bu aşamasının meselesi, kalıcı bir eylemsizlik ile PKK silah ve militanlarının sınırdışına çekilmesidir.

İkinci aşama 'siyasi aşama'dır. Diğer ifadeyle silah bırakma sonrası Kürtlerin siyasi varlık olarak boy gösterecekleri, örgütlenecekleri siyasi alanın nasıl ve hangi koşullarda oluşacağına, Kürtlerin statüsüne dair ilk tanımların yapılacağı aşama…

Üçüncü aşama 'uygulama aşaması'dır. Yapılacak düzenlemelerin nasıl hayata geçeceği, Kürt siyasi hareketi ve aktörlerinin sisteme nasıl entegre olacakları bu aşamanın temel meselesi olacaktır…

Nevruz ve sonrasında içinde olduğumuz ilk aşamaya dair önemli adımların atılması bekleniyor.

Burada kritik nokta, 'PKK'nın geri çekilmesinin siyasi, hukuki koşulları ve meşruiyeti meselesi'dir.

Malum, Öcalan 'çekilme sürecine' meclisin dahil olmasını bekliyor. Bunun muhtemel iki nedeni var. Birincisi, çekilme sırasında, 1999'a benzer bir tablonun yaşanmaması, yani PKK açısından zaiyat olmamasıdır. İkincisi ise, yine muhtemelen Öcalan'ın barış ve görüşme sürecine tüm sistemin dahil ederek kendi konumu ve buna bağlı olarak Kürt siyasi hareketinin konumunu belli bir 'statü'ye bağlaması arayışıdır.

PKK'nın geri çekilmesinin siyasi, hukuki koşulları, farklı nedenlerle, hükümet açısından da bu önemli bir sorun olarak görünüyor.

Sadece Irak sınırında değil, Erzurum, Gümüşhane, Giresun civarında dahi militanları bulunan PKK'nın geri çekilmesini güvenlik güçleri hangi yasal çerçeveye dayanarak müdahale etmeden seyredeceklerdir? Hükümet bu sorumluluğu hangi yasal sınırlar içinde üstlenecektir?

Bunlar önemli sorulardır ve bu durumda hükümetin hem kendisi hem güvenlik güçleri açısından parlamento tarafından yetkilendirmesi bir gereklilik olarak olarak masada durmaktadır.

Ve bu mesele, önümüzdeki hafta gündeme gelecek, iki tarafından ihtiyaçlarını karşılayarak muhtemelen olumlu sonuçlanacaktır.

Ve bu şekilde barış sürecinde yeni ve büyük bir sayfa açılacaktır.

İkinci aşama, yani 'siyasi aşama'nın ise önemli ölçüde anayasa tartışmalarıyla iç içe yaşanması beklenmektedir. Yerel yönetimlerin yetkilerini güçlendirecek adem-i merkeziyetçi bir yapılanma, vatandaşlık tanımı, ana dil meselesi gibi konuların yer aldığı bu aşamada, iş, şüphe yok ki, daha çetrefillidir.

Zira, bu, her şeyden önce AK Parti ve BDP sınırlarının ötesine taşan, tüm ülkeyi ve Kürt sorunun sistemin yeniden inşası etrafında çözümünü vaadeden bir aşamadır. Ve noktada 'toplumsal ve siyasal konsansüs' ile 'çoğulculuk' önem taşıdığı kadar, düzenleyici bir işlev de taşır.

Kürt meselesi-demokrasi arasındaki ilişkilerin hayati olacağı, siyasi beceri kadar karşılıklı konuşma ve kabulün belirleyici rol oynacağı bu safhayı Türkiye'nin tartışarak, zorlansa da geçeceğini sanıyor, umut ediyoruz.

Son aşamayı, uygulama aşamasını şu an da tartışmanın yeri ve zamanı değil, kaldı ki elde veri yok…

Önemli olan o noktaya gelmektir.

Her şey bu istikamete ilerliyor…

Unutmadan ve tekrar:

Bir sonraki aşamada, siyasi aşamada, görecelilik. fikir, farklılık, tahammül, etikleşim ve uzlaşma önemli olacaktır…

Demokratik ortama, demokrasiye, demokratik tartışmalara ihtiyaç olacaktır…