Soru: Sevgili Sivilay Abla; kimselere itiraf edemediğim bir düşünce her 18 Mart yaklaştığında kafamın içini kemirir durur. Çanakkale Savaşı hiç olmasaydı, düşman gemileri Boğazları geçseydi de bu kadar yetişmiş insan ölmeseydi acaba daha mı iyi olurdu? (Y.T.)

Cevap: Sevgili Evladım; en ateşli şiirlerin destanlaştırdığı, geçtiği yerlere belediyelerin hac kafileleri gibi insan taşıdığı Çanakkale Savaşı’yla ilgili kafanı kemirenlere son vereceğim.

Çanakkale Savaşı 1915’te bitti. Hatta 1916’nın ilk aylarına kadar da kısmen devam etti. Bundan üç sene sonra I. Dünya Savaşı bitti ve düşman gemileri ellerini kollarını sallaya sallaya İstanbul’a gelip demir attı.

Tarihin her devrinde en önemli ve en stratejik olan değer toprak, deniz, coğrafi konum, altın, petrol değil insan. Ve gelecekte teknoloji çok gelişip etrafımızı robotlar da sarsa insan her şeyden daha değerli olmaya devam edecek.

İnsan kaynağın tükenene kadar bir toprak için savaşmak bir başarı mı? Sonra o toprağa nasıl bakacaksın bunu hiç düşündün mü?

Bir 18 Mart’ta da bunları konuşsak. O kadar insan kaybedildi. Bu maliyetin karşılığında elimizde kalan sadece atarlı şiirler ve Anzak turizmi mi?

Malum, işgal sırasında Boğaz’a demirli İngiliz gemilerini gören Mustafa Kemal süper bir laf ediyor:“Geldikleri gibi giderler.” Hakikaten geldikleri gibi gidiyorlar. Ah keşke üç yıl önce gemiler Boğaz’dan geçerken de “bırakın geçsinler, muhatap olmayın, nasıl olsa geldikleri gibi giderler” deseydi. Çanakkale Savaşı sonunda liselerde bile öğrenci kalmadı. Okullarda bugünkü gibi kız öğrenci olsaydı, Türkiye bir Amazon kadınları cumhuriyeti olabilirdi ama o da yoktu. Ola ola çürük peynir satan bir bakkalın en büyük sanayici, Kılıç Ali’nin yüce divan hâkimi olduğu, “Atam sen kalk da toprağa ben yatam”a şiir dendiği bir ülke oldu.

Bezmiâlem bezdirdi

Genç Siviller mail grubunda gördüğüm bir yazışmayı tarihe not düşmek adına paylaşmama izin verin:

“AB fonlarında Türkiye’nin kullanabileceği 3-4 Milyar Euro varmış. Bugüne kadar sadece 600 Milyon Euro’luk kısmı kullanılmış. Kısa bir zaman içinde kabul edilebilir proje yazılmazsa bu paraları Polonya’nın köylüleri, İspanya’nın hippileri kullanacak.

Genç Siviller, sorumluluk duygusuyla işitme engellilerin hayatlarını daha rahatlatacak 100 Bin Euro’luk bir proje yazdı. Proje ilk aşamayı geçti. Projenin bir ortağı Lokman Ayva’nın kurucularından olduğu bir engelli derneği, diğeri ise Bezmiâlem Üniversitesi’ydi.

İkinci aşama için sayfalarca doküman hazırlandı. AB’nin bürokrasisinin şaheseri bir form günlerce dolduruldu. Onlarca görüşme yapıldı. Ancak proje tesliminin son gününde Bezmiâlem Üniversitesi Rektörü ve ilgili dekan kendilerine düşen formu hiç sebepsiz yere imzalamaktan vazgeçti ve proje yattı.

Bezmiâlem Valide Sultan’ın adını taşıyan bir vakfın üniversitesi desteğe muhtaç insanların yararı için kullanılacak 100 Bin Euro’yu heba etmiş oldu. Projenin yapılamamasına neden olanları Valide Sultan’ın vakıf senedindeki bedduasıyla baş başa bırakıyoruz. Baştan beri destek olan Mütevelli Heyeti’ne ise teşekkürler.”

***

Toplumsal Onarım ve Siyasal Rehabilitasyon

Anabilim Dalı Başkanı, Ruh ve Sivil

Hastalıkları Mütehassısı

[email protected]