Demokrasiden önce hukuk kurallarının konulduğu ve kurallarla oynamaya kimsenin cesaret edemediği ülkelere liberal demokrasi deniliyor. Batı demokrasileri Magna Carta’dan başlayan temel hak ve özgürlükler sözleşmeleri üzerinde gelişip serpilmiştir. O yüzden o ülkelerde demokrasi sadece sandık değildir.

Bizde ise Batı’da eğitim görmüş kimi akademisyen ve gazeteciler bile AKP’nin demokrasiyi sandığa indirgeme çabasının propagandasını yapma görevini üstlenmiş durumda.

Ahı gitmiş, vahı kalmış askeri vesayet söylemiyle 10 yıl öncesini türkülerini çağırmaktan bugünün gerçekleri ile yüzleşmeye vakit bulamıyorlar.

Yeni dedikleri Türkiye’de yolsuzluğun dizboyu olduğunu, Başbakan’ın oğluna ‘‘evdeki paraları sıfırla’’ derken yakalandığını görmezden geliyorlar. Bunun sonucunda da yolsuzluğa batmış birülkede demokrasi seviyesinin Rusya’dan ileri olamayacağınıidrak edemiyorlar.

Askeri vesayetten farksız bir biçime getirilen yargı sisteminde savcı ve yargıçların başbakanın memurları haline getirildiğini, emir-komuta zinciri sistemiyle işletilen soruşturmalar sonucu siyasiler ve işbirlikçileri birer ikişer aklanıyor.

Buna Yeni Türkiye diyorlar…

Yargı denetimi ortadan kalktığından polis denetimsiz şiddet uygulayabiliyor. Gezi olaylarında öldürülen çocukların failleri yakalanıp cezalandırılmadığı için keyfi şiddet artarak devam ediyor. İstanbul’un göbeğinde, bir cemevi bahçesinde boynundan vurularak ağır yaralanan Uğur Kurt bunun son örneği.

Cici demokratların Yeni Türkiyesi’nde insanların Sunnilere ait olmayan ibadethanelerin bahçesinde vurulması yeni normal kabul ediliyor.

Yasaları çıkarına uygun biçimde ayda bir değiştiren, halka orantısız şiddet uygulayan bir siyasi iktidar, eğitim sisteminden yaşam tarzına kadar her alanı kendi inanç sistemi doğrultusunda düzenlemeye çalışıyor.

Yeni Türkiye’de Alevilere yer yok, eşcinsel düşman kabul ediliyor, kadının cinsel özgürlüğü, bedeni üzerindeki tercih hakkı lanetleniyor. Hukuksuzluğun yerini din ve ahlak kuralları alıyor. Yargı yerine Diyanet fetvalarıyla topluma ayar verilmeye çalışılıyor.

Laik demokrasinin altı oyuluyor Yeni Türkiye’de…

Emek piyasası hızla kölelik düzenine dönüştürülüyor. İşçileri güvenlik önlemleri alınmadan saatte 5-10 lira için yerin binlerce metre altına gönderilebiliyor. Yüzer yüzer ölmeleri ise‘‘madenciliğin fıtratında var’’ sözleriyle açıklanabiliyor.

Cici demokratlarımız bunu demokrasinin yerleşmesi, güçlenmesi olarak satmaya çalışıyorlar bize.

Bu Yeni falan değil, Abdülhamid’den bile bildiğimiz Türkiye. Kendilerine aydın diyen, bilimsel çalışmalarını uluslararası bir tek dergide yayınlatamamış akademisyenlerin para karşılığı iktidarın sözcülüğüne soyundukları bir ülke.

Amerika’dan Japonya’ya kadar geziler, 5 yıldızlı otellerde konaklamalar, birden fazla havuz medyasından sağlanan gelirler karşılığında, hala askeri vesayet hayaletiyle savaşmayı sürdürüpAKP ve Erdoğan’ın arkasında sıraya geçmemizi bekliyorlar bizden.

Toplum hızla çürüyor ve kutuplaşıyor. Birinin acısı, diğerinin sevinç ve alay kaynağı haline geliyor. Taşra kendi kültür ve değerini baskın kılarak zaten azgelişmiş olan kent kültürünü yok ediyor.

Sanatın düşman hale geldiği, tiyatronun, senfoninin gözden çıkarıldığı, heykellerin ucuba ilan edildiği bir ülke haline gelmişiz, cici demokratlar bizden bu düzene alkış tutmamızı bekliyor.

Bireyin ve hakkının giderek gözden çıkarıldığı, herkesin Kuzey Kore’deki tek tip vatandaş olmasının beklendiği bir toplum düzenine doğru gidiyoruz. Herkesin Erdoğan’ı alkışlaması, koyduğu kurallara uyması, 3 çocuk yapması, çocuklarını okulda Hz. Muhammed’in hayatı dersini seçmesi arzulanıyor.

Bu doğrultuda davranmayanlar, protesto hakkını kullanmak isteyenler sapkın, düşman veya hain ilan ediliyor. Buna de İleri Demokrasi diyorlar. Her gün bu yeni düzeni parlatan, demokratik topluma doğru bir hamle olduğunu anlatan, Önder’e övgüler düzen yazılar kaleme alıyorlar.

Sonra da kalkıp kendileri gibi olmayan herkesi ya eleştiriyor ya da hedef tahtasına koyuyorlar.

Yeni Türkiye imiş, hadi ordan…

Kokuşmuşluğun, yolsuzluğun, hesap vermezliğin adı ne zamandan beri Yeni Türkiye oldu! Hanefi Avcı’nın hakkını aradığınız kadar Berkin Elvan’ın hakkını arasaydınız bir kıymetiniz belki olurdu ama onu bile yapamadınız.

Hiç olmazsa masal anlatmayın…

Medya tarihine bir not: Star gazetesi yazarı Taha Kıvanç’a biri yanlış bilgi vermiş. Yılmaz Özdil, Hürriyet’e geçtiğinde işsiz değildi, Sabah’ın üçüncü sayfasında yazıyordu. Ahmet Çalık Sabah’ı alınca, Hürriyet’le anlaşıp ayrıldı. Emin Çölaşan’la yollarını ayıran Hürriyet’in zaten ona ihtiyacı vardı. Gazeteye geçiş anonsları da buna uygun şekilde yapılmıştı. O yüzden Star’a gitmesi hiç sözkonusu değildi.