Recep Tayyip Erdoğan, telefonlarını dinlediklerini iddia ettiği Paralel Yapı’ya etmediği hakareti bırakmamıştı. Ama Almanya istihbaratının telefonlarını dinlediği ortaya çıkınca, Merkel karşısında sessiz kalmayı tercih etmişti. Aynı tavrı, Amerikan ve İngiliz istihbarat servislerinin telefonlarını dinlediği ortaya çıkınca da gösterdi ve hiç tepki vermedi.

Oysa, Amerika’nın telefonlarını dinlediği ortaya çıkan Brezilya Cumhurbaşkanı, bir devlet kadınına yakışan tavrı gösterdi. Brezilya Devlet Başkanı Dilma Rousseff, ABD istihbarat teşkilatlarının kendisine, yardımcılarına ve devlete ait Petrobas şirketinin yazışmalarını izlediği gerekçesiyle Washington'a planladığı ziyareti iptal etti. Alttan almak zorunda kalan ABD Başkanı Obama idi.

Erdoğan ise NATO zirvesinde Merkel ve Obama ile dinleme skandalı olmamış gibi bir araya geldi ve gülücükler dağıtarak poz verdi.

Erdoğan’ın neden Brezilya Devlet Başkanı’nın tavrını ve tepkisini gösteremediği, hem Türkiye, hem de dünya kamuoyunun malumu. Yolsuzluk tapeleriyle, baskıcı politikalarıyla, bir öyle bir böyle davranışlarıyla uluslararası alanda itibarını ciddi ölçüde yitirmiş durumda.

O yüzden telefonlarını dinleyen ülkelerin liderlerine, temsilcilerine hiçbir şey olmamış gibi davranmak, Stratejik Ortaklık masalları anlatmak zorunda.

Batılı gazetelere de atıp tutmakta uzman Erdoğan…

New York Times, Hacıbayram’a gitmiş, burada yaşayanlarla konuşmuş ve gençlerin nasıl 150 dolar gündelikle IŞİD’e katıldığını ayrıntılarıyla yazmıştı. New York Times’ın haberinde Türkiye’nin IŞİD’le petrol ticareti yaptığı da vurgulanıyordu.

Bundan daha birkaç gün önce ise Ankara’ya ve de eden Amerikan Büyükelçisi Francis Ricciardone, gazetecilere açıkça Türkiye’nin Suriye’de El Kaide’nin uzantısı El Nusra’yı desteklediğini bildiklerini söylemişti.

Batı basınında Hatay’da tedavi gören IŞİD militanları, dünyanın çeşitli yerlerinden gelip Türkiye üzerinden terör örgütüne katılan gençlerin hikâyeleri, sınırda gerçekleşen petrol ticareti ayrıntılarıyla yer almıştı.

Erdoğan, kendine yumuşak hedef olarak New York Times’ı seçti ve gazetede yer alan haberlerin adice, alçakça olduğunu iddia etti. Bütün iddiaların saçma ve yalandan ibaret olduğunu söyledi Havuz Medyası gazetecilerine…

Erdoğan, New York Times’a hakaret ederken Amerikan Dışişleri Bakanı John Kerry, Senato’da yeni Suriye politikalarını anlatıyordu. Kerry, IŞİD’in en önemli gelir kaynaklarından biri olan petrol satışını hangi ülkeler üzerinden yaptığı sorusuna net cevap verdi: Türkiye ve Lübnan.

Erdoğan, dünkü TÜSİAD toplantısında New York Times’ın iddialarına yelkenleri suya indirmiş biçimde cevap verdi:

“Ankara'da Hacıbayram Camii'nde Cuma namazı kıldık orada resmimizi çektiler. New York Times, IŞİD'in yatağı burasıdır diyor. Böyle bir anlayış, böyle bir dezenformasyona karşı ülkemizin STK'Ları ile birlikte hep birlikte tavır almamız gerekmez mi?’’

Görüldüğü gibi, ne petrol ticareti var, ne hastanelerde tedavi gören teröristler. Kerry’nin açıklamaları karşısında ne diyeceğini bilemeyen ama Amerikalı muhatapları ‘‘49 vatandaşımız ellerinde rehin’’ diyerek uyutmaya çalışan bir yöneticimiz var.

Türkiye kamuoyunu Havuz Medyası üzerinden istediği gibi şekilde yönlendirip Batı kamuoyları ve liderleri karşısında çaresizce susan bir siyasetçi.

Türkiye’nin uluslararası arenadaki itibar tablosu böyledir. New York Times, daha fazla ciddiye alıp bu çelişkilerin üzerine gitmez ama kendi bildiği haberleri yapmaya devam eder. Çünkü, kimseden beklediği bir ihale yok.

İyi not verirken göklere çıkardıkları uluslararası derecelendirme kuruluşlarını paralarını kesmekle tehdit eden bir anlayışın duvara toslaması kaçınılmazdır. Erdoğan’ın şu anki dış politikasının Erbakan’ın Kaddafi’nin çadırındakinden farkı yoktur. O yüzdendir ki, Kuveyt Büyükelçisi bile pilotu döven diplomatını, ‘‘sınırdışı ederseniz paranızı keseriz’’ diyerek tehdit edebilmektedir. Çünkü Yeni Türkiye’nin diplomasi yolunu net bir şekilde çözmüştür.