Amerikan merkezli, bağımsız araştırma kurumu PEWdünyanın hemen her ülkesinde toplumların düşünce yapılarını ortaya koyan araştırmalar yapıp yayınlıyor. Araştırma konuları arasında Müslüman ülkelerdeki Amerikan karşıtlığı da var, demokrasiye bağlılık da… 

Dikkatimi çeken araştırmalarından biri, “Allah’a inanmakla ahlaklı olmak” üzerine gerçekleştirdikleri oldu. Yani, “Bir insanın ahlaklı olması için Allah’a inanması şart mıdır?” sorusunu yöneltmişler deneklere. 

Müslüman ülkeler ile Güney Amerika’nın Hıristiyannüfuslu ülkelerinde yaşayanlar bu soruya ağırlıklı olarak “Evet” demiş. Yani, şeffaflık, yolsuzluk, bağımsız ve tarafsız yargı gibi konularda en diplerde olan ülkeler, inançları dolayısıyla kendilerinin en ahlaklı olduğuna inanıyorlar. 

Allah’a inanç ile ahlak arasında bağlantı olduğunu düşünenlerin oranı, mesela Kanada’da sadece yüzde 31, Almanya’da 33, İtalya’da 27, İngiltere’de 20, İspanya ve Çek Cumhuriyeti’nde yüzde 19, Fransa’da ise yüzde 15. 

Bu oran, Endonezya’da yüzde 99, Pakistan’da yüzde 98, Mısır’da yüzde 95, Ürdün’de yüzde 94, Malezya’da yüzde 89, Filistin’de yüzde 85. Türkiye’ye gelince “Ahlaklı olmak için Allah’a inanmak şarttır” diyenlerin oranı tam yüzde 87. 

Bu tablonun bir başka okuması, Allah inancının yüksek olduğu toplumların ahlak düzeyinin de yüksek olması olmalıdır kaçınılmaz olarak. Ancak Dünya Yolsuzluk Haritası’na bakınca, bu tablonun tam tersi çıkıyor karşımıza… Allah’a inancın en yüksek olduğu ülkeler, yolsuzlukta başı çekerken, “Ahlaklı olmak için ille de Allah’a inanmak şart değildir” diyen ülkelerin daha ahlaklı bir yönetim sürdürdüğünü görüyoruz. 

Allah inancı ile ahlak arasında sıkı bir bağ kuran ülkemize bakmak bile yeterli aslında. Türkiye, Siyasal İslamcı bir hükümetin yönetiminde Cumhuriyet tarihi boyunca görmediği boyutta yolsuzluklara tanıklık ediyor. Allah adını ağzından düşürmeyenler, en çok çalanlar oluyor. 

Ayakkabı kutularındaki dolarları görenler, sıfırlamalı telefon konuşmalarını dinleyenler İslam’a uygun ahlaklı davranış modeli olarak “Çalıyorlar ama çalışıyorlar” diye veciz bir söz geliştirdi mesela. 

Soma’da daha fazla kazanç için 300 madenciyi bilerek ölüme gönderenleri, Soma’da yaşayanlar bile ahlaksız olarak nitelemedi ve ondan sonraki her seçimde oyunu, onları ölüme gönderen partiye verdi. 

Kadınları bir paket sigaraya satan IŞİD ahlakından, sapkın gördüğü mezhep mensubunu öldürmeyi hak sayan zihniyetten bahsetmiyorum daha. Bir toplumu toplum yapan en önemli değerlerden birinden söz ediyorum. 

Bu araştırmaya bakınca, insanın aklına iki ihtimal geliyor: Ya bu ülkenin insanları, kendilerini yönetenlerin çalıp çırpmasını İslam ahlakı içinde görüyor veya ahlakın anlamını tam olarak bilmiyor. 

Ancak bu araştırmanın ortaya koyduğu bir sonuç var: İçinde yaşadığı toplum ve doğanın yönetici grup tarafından böyle pervasızca yağmalanmasına razı olan, ahlaklı gören hiçbir toplum, çağdaş medeniyet düzenini hiçbir zaman yakalayamaz.