Herkes Erdoğan'a Anayasa'nın 153'üncü maddesini hatırlatıyor, sanki bilmiyormuş gibi. Erdoğan, Anayasa Mahkemesi kararını tanımadığını açıklarken bu maddenin elbette farkındaydı. Hani şu “Mahkemenin kararı herkesi” bağlar hükmünü.

Buna rağmen Can Dündar'ın tahliyesiyle ilgili mahkeme kararını tanımadığını açıkladı…

Neden?

Birincisi, kendisinin yokluğunda gündemi belirlemek için. Bakın Sur'da günlerdir kıyamet kopuyor ama başta köşe yazarları olmak üzere çoğunluk Erdoğan'ın Can Dündar'la ilgili sözlerini tartışıyor. Giderken “Memleket epey çalkanır demesi” bunun açık ifadesiydi.

Uzun bir aradan sonra Erdoğan gündemi tek başına belirledi. AKP'nin desteğiyle Tel Abyad'ı almaya çalışan IŞİD meselesi başta olmak üzere Suriye'yi ve Kürt meselesini konuşturtmadı.

Can Dündar'la ilgili sözleri Kürt gerçeğine ilişkin dengeli bir habercilik yapan İMC Televizyonu'nun ekranının karartılması kararını da gölgeledi. Kürt meselesini demokrasi içinde, müzakere yoluyla çözmenin somut bir ifadesi olan, her görüşten insana ekranında yer veren İMC'nin karartılması, aslında çok önemliydi çünkü Ankara'nın bu işi savaş kararlılığıyla çözmenin açık bir göstergesiydi.

Elbette mesele sadece bundan ibaretti. Saray'a karşı zaten ürkek olan, onu rahatsız edecek kararlardan çekinen Anayasa Mahkemesi'ne bir balans ayarı idi o sözler. Eğri oturup doğru konuşalım. Avrupa Birliği, Amerika Birleşik Devletleri ve hatta uluslararası benzer kurumların baskısı olmasa, Anayasa Mahkemesi Can Dündar ve Erdem Gül'ün talebini de gündeme almazdı.

Mahkeme, hem bu baskılar hem de uluslararası alanda giderek eriyen şöhretini korumak amacıyla davayı gündemine aldı. Alınca da hukuku uygulamaktan başka çaresi kalmadı. Mahkemenin derdi, gerçekten hukuk olsa bir yıldır kapısında bekleyen Mehmet Baransu dosyasını da gündeme alır, görüşürdü.

Erdoğan, bu çıkışıyla Mahkeme'ye sınırını gösterdi ve “Aşma” dedi. Mahkeme başkanının Erdoğan'ın bu çıkışına aynı sertlikle cevap vermemesi, Saray Medyası üzerinden karşılık vermesi, konumunu kabulüydü.

Mesajın asıl ve tehlikeli hedefi, yerel mahkemelere verilmiş olanıydı: Anayasa Mahkemesi'nden beni rahatsız edecek bir karar daha gelirse, uymayın ve direnin.

Böyle bir şey henüz Türkiye'nin başına gelmedi ama Anayasa Mahkemesi kararına hukuki gerekçelerle uymayacak bir yerel mahkemeye yaptırımın ne olacağı tartışmalı. HSYK'nın hali ortadayken Saray için kendisini siper eden mahkemeye bir yaptırım olmayacağı açık.

Böyle bir gelişme mevcut Anayasa'nın işlerliğini bir kez daha tartışmaya açacaktır. Erdoğan bu çıkışıyla kaybettiği sanılan tabloda bir kez daha kazançlı çıkacaktır.

Pedal çevirmezse düşecek bisikletçi durumunda Erdoğan. Bürokrasi, yargı, parti teşkilatı, medya üzerinde sürekli baskı uygulamak zorunda ve şimdiye kadar bunu başarıyla gerçekleştirdi.

Ne kadar sürer, o soru işareti işte.