Recep Tayyip Erdoğan kızdı diye bütün yandaş medya Nobel uzmanı, soykırım karşıtı ve insan hakları savunucusu kesildi. Erdoğan ve avanesi için tek bir kitlenin insan hakkı var zaten, o da Sünni Müslümanlar. Gerisi hikâye…

Son dönemde skandallarla sarsılan Nobel, edebiyat ödülünü Sırpların Boşnaklara karşı işlediği soykırım suçunu inkâr eden yazar Peter Handke’ye verince bizimkinde fren-balata ayarları bozuldu ve Nobel ödüllü Orhan Pamuk’a terörist deyiverdi. Bu bir politika değişikliği ifadesi falan değil, adamın ruh halinin bütün çıplaklığıyla dışa vurumu. Kars’taki heykellere “ucube” derken neyse, bugün de o…

Saray memurları skandalın farkına varınca ortalığa saçılan pisliği temizlemek Fahrettin Altun’a düştü: “Sayın Cumhurbaşkanımız, Sayın Orhan Pamuk’u kastetmemiştir” diye bir açıklama yapmak zorunda kaldı.

Baksan Türkiye tarihi Nobel ödüllü Türklerle dolu sanırsın. Bu durumda geriye bir tek diğer Nobel Ödüllü Türkiye vatandaşı kaldı Aziz Sancar… O da Saray’ın müdavimi…

Soykırım inkârı, Erdoğan ve Türkiye’nin çok girmek istemeyeceği bir top olmalı aslında. 1915 Ermeni Soykırımı ve 1937-1938 Dersim Soykırımı’nı inkâr eden, bunları soykırım olarak niteleyen insanları hapse atan veya Hrant Dink'i öldürten bir anlayışın bu konuda susmasını beklersin.

Nerede, çağımız pişkinlik çağı. Hep haklı olma, hep mağdur olma çağı. Saray’da yaşayıp mağdur edebiyatı yapıp sürekli düşman yaratarak tabanını güçlü tutma çağı… Bunu yaparken de suç dosyasını kabartma, listeye Kürtleri ekleme çağı…

Erdoğan, Avrupa’ya insanlık dersi vermeye çalışırken Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi üç yıldır keyfi nedenlerle cezaevinde tutulan Osman Kavala’nın tutukluluk kararının siyasi gerekçelere dayandığını, hukuksuz bir karar olduğunu ve derhal salıverilmesi gerektiğini söyleyiverdi.

Bizim devletimiz kıvraktır. Osman Kavala’ya kaçak inşaat, ödenmemiş otopark cezası falan bulup bir hüküm giydiriverir alelacele ve Selahattin Demirtaş gibi cezaevinde tutmaya devam eder.

Türkiye böyle bir ülke maalesef. Hukuk, demokrasi, insan hakkı, ‘öteki’ne saygının kısa aralıklarla estiği, baskı, yalan, inkâr, diktatörlüğe dayalı yolsuzluk sisteminin esas olduğu bir düzeni esas alıyor. CHP’nin tek parti rejiminden Demokrat Parti-Menderes dönemine, 12 Eylül’den AKP-Erdoğan rejimine kadar asıl olan baskı, yalan ve inkâr. Hep ülkeyi batırmaya hazırlanan dış düşman senaryosu üzerine kurulu bir yalan-dolan rejimi…

İşin çarpıcı yanı toplumun geniş kesimlerinin yaşanan yolsuzluk-yoksulluk zincirine, ülkenin içine saplandığı ve nasıl çıkacağı belli olmadığı batağa rağmen bu sisteme sahip çıkması, destek vermesi. CHP bu sisteme muhalif diyebilir misiniz? Ermeni ve Dersim soykırımlarını en ateşli şekilde inkar eden, Kürtlere yönelik baskıcı politikalara en ateşli sahip çıkan, Peter Handke’ye haddini bildirmek gerektiğinde AKP ve Saray’ın yanında hizaya geçen onlar değil mi!

Yaygınlaşan imam-hatipler, Cumhuriyet’in ilk yıllarında kurulmuş olan iyi-kötü bilime bağlı sistemden tamamen kopmuş dine dayalı eğitim sistemi, yalana dayalı medya sistemi ile bu tablonun her geçen yıl daha da kötüleşeceğini görebilirsiniz. Her Müslüman toplumun başına gelen Türkiye’nin başına da gelmiş, o makûs talihten kendisini kurtaramamıştır: Tek adama dayalı, akıl dışı bir yoksulluk ve yoksulluk sistemi…

Çürüme sadece Saray ve AKP’de değildir açıkçası. Toplumun her kesimine nüfuz etmiş durumdadır. Mevzu vatansa, hemen herkes AKP’li ve Erdoğancıdır çünkü insan hakkı, demokrasi, bilim, akıl, hukuk hepsi teferruattır o zaman...