Fenike Kızı Yelizabel - - İbrahim SEDİYANİ

Lilith dedi: “Kazanacağım, kesin.”

Âdem dedi: “Kaybedeceğim, kesin.”

Havva dedi: “Ya kazanırım ya kaybederim.”

Hayat Havva ile devam etti…

Ömrümün sonbaharında sarı bir yaprak gibi beklerken ölümümü

bir el kaldırdı beni düştüğüm yerden

ve ab-ı hayat üfledi yeşili kaybolmuş rûhuma

su sesi geliyordu yeniden gülümseyen yüzüme vuran rüzgârdan

ürkek bir ceylanın korku dolu yüreğinde ısıtıyordum avuçlarımı

bir kelebek kanat çırptı doğanın yazdığı şiirin en güzel mısrâlarına

lapa lapa kar yağıyordu onikibin yıllık tarihin üstüne

attığım her adımda başka bir medeniyet çığlık atıyordu ayaklarımın altında

ve dağlar, omuzlarına kutsal kitap yüklenmiş gibi çökmüşlerdi

çocukken ezberlediğim şarkıları söyleyerek akıyordu gümüş ırmaklar

alfabedeki tüm sessiz harfleri okuyabiliyordu ormandaki yaşlı ağaç

bir Hitit dûâsı okudum, bir de Sümer ilahîsi

Tanrı buyurdu: “Biliyorum bana küstün,

ama sanma ki seni unuttum ve sahipsiz bıraktım.”

Mor elbise giymiş Fenikeli bir kıza kaptırdım gönlümü

tam da gerçek sandığım sahte bir rüyâdan uyandığım gün

Dedim: “Sen ey, Fenike kızı Yelizabel! Elimi tutar mısın?”

Dedi: “Evet.”

Dedim: “Sen ey, Akdeniz havzasının en güzel kızı! Bana varır mısın?”

Dedi: “Evet.”

Ey aşk, sen nelere kadirsin?..

Âdem babamıza haber verin

beni yasak ağaca götürsün

dallarında asılı geri kalan tüm elmaları ben yiyeceğim.

Bir düş kurdum, tan vakti kalkarken sahura

coğrafyalar bağrına sakladı gecenin karanlığıyla paylaştığım sırlarımı

yağan yağmur altında ıslandılar senin için biriktirdiğim sevgi sözcükleri

çocukların iki memesi arasında yaprak açtılar toprağa diktiğim fidanlar

üç karınca birden paylaşıyordu yeşil bir yaprağın üzerindeki tek damla suyu

yıldızlar yol gösteriyordu Herkül’ün direklerinin arasına yelken açan gemilere

bir meyvâ kopardım kader ağacının henüz olgunlaşmamış dalından

kalabalıklar gösteri yapıyordu geceleri üşüdüğüm şehirlerin meydanlarında

korkmuyordum ama artık ben, sen vardın diye

yirmidokuz ülke, altı kitap ve on cilt seyahatname yükleyerek sırtıma

yüksek bir dağın zirvesine çıkmaya çalıştım

ben yürüdükçe daha da büyüyordu sanki koca dağ

ben yükseldikçe uzaklaşıyordu zirvesi benden

bir dağ ki, heybetli mi heybetli

bir dağ ki, aman da aman, büyük mü büyük

bir yamacı Kafkasya, hüzün ve gözyaşı taşır Adiğe sürgününe

bir yamacı Trakya, sevdâ türküleri taşır Tuna boyundaki kavimlerin diline

bir yamacı Kapadokya, günışığı ve gökmavisi taşır ellibin kişilik yeraltı şehirlerine

bir yamacı Mezopotamya, sesli harfler taşır köylerin haritadan silinen isimlerine

korkmuyordum ama artık, çünkü sen vardın

ne Kartaca takmıştım ne de Kommagenê

gönül kapımı açtım sana, Bab’el- Mendeb gibi

kollarımı açtım sana, ey Fenike kızı Yelizabel

gel sarıl bana

sağ kolum bilim, sol kolum sanat

bunlarla besleyeceğim seni

ve bu ikisinden başka da hiçbir şey vaad etmiyorum sana.

Hayatın anlamını düşünerek yol alırken karanlık bir meçhule doğru

gözlerimde hüzün, kalbimde kırgınlık arşınlarken gücü tükenmiş adımlarımı

bir yeraltı şehri keşfettim Batman Çayı’nın kenarında

topraktan yapılmış piramitlerin altında

gidip gezmek istedim o şehrin sokaklarında

evlerine misafir olmak istedim toprak altında kalmış medeniyetin

bir şehir ki, kadim mi kadim

bir şehir ki, aman da aman, büyük mü büyük

bir mahallesi Şuruppak, taş tabletlere çivi çakıyorlardı bilge erkekler

bir mahallesi Hattuşaş, buğday ekerek tarım yapıyorlardı elleri nasırlı çiftçiler

bir mahallesi Sayda, mor renkli kumaşlar dikiyorlardı hünerli terziler

bir mahallesi Vaşşuganni, sacda ekmek pişiriyorlardı şiir kokulu kadınlar

evlerine konuk oldum insanların gizemli yeraltı şehrinde

çay ve kek ikrâm ettiler bana dut ağacından yapılmış tepsilerde

ama saklı gerçekleri göstermediler

gizlediler

“ilim bildiklerindir, hikmet ise saklı olan”

dedi ak sakallı yaşlı bir bilge buram buram tüten çayından bir yudum alarak

ama hepsi orda, biliyorum, hepsi orda

Ahura Mazda’nın unutulmuş buyrukları

Mani’nin hümanist öğretileri

Kutsal Ahit Sandığı

ölümsüzlük iksirini taşıyan ıhlamur ağacı

kayıp Nasıra, unutulan Petra, yakılan İskenderiye

hepsi orda

kadın peygamberlere inen vahiyler

Deborah’ın, Miryam’ın, Nadya’nın, Hulda’nın anaerkil şeriâtı

Hatice’nin yarım kalan devrimi

biliyorum hepsi orda

erken ölümler, ahhh, erken gelen ölüm

Ortadoğu’nun tam değişecekken artık hiç değişmeyecek olan acınası kaderi

korkmuyordum ama artık ben, sen vardın diye

sen tuttun ya ellerimden, Fenike kızı Yelizabel

başını koydun ya göğsüme

okşadım ya ipek saçlarını

ey sanat ve edebiyat kokan kadınım

korkmuyordum.

Ne Nûh’un tufanı, ne de İbrahim’in evreni sorgulaması

gerçek sandığım sahte bir rüyâdan uyandığımda başlamıştı yeni hayatım

birbirlerine selam veriyorlardı yeryüzündeki tüm hayvanlar

güzelliğine iltifat ettim yanından geçtiğim her ağacın

elinden tutup kaldırdım acımasızca yerlere indirilmiş bir haysiyetin

altı aylık bir bebeği öptüm çenesi ile alt dudağı arasındaki en tatlı yerinden

bütün dînlerin tapınaklarını besliyordu abdest aldığım çeşmenin suyu

melekler ekmek bıraktılar her öğün tek başıma oturduğum sofraya

yüzyirmidörtbin peygamber ortak oldu her Ramazan yalnız yediğim iftarlara

parmağımla kadim bir ülkenin haritasını çizdim ellerimden tutan kadının avuçlarına

bir dut ağacının gölgesinde okudum kendisine Apaçi kadını Oşinna’nın sözlerini

yağan yağmur altında ıslandı birbirimize verdiğimiz namus ve şeref sözü

büyük bir ateş yakıldı okyanusun altında onbinlerce yıldır üşüyen kayıp kıtada

kadınlar ve erkekler elele tutuşup halay çekiyordu denizin altında

gençler sevdikleri cümlelerin altını çiziyordu suya yazdığım makalelerin

mor elbise giymiş Fenikeli bir kıza kaptırdım gönlümü

çocuklara okuma – yazma öğretiyordu bir köy okulunda

seni tanıdım ya, Fenike kızı Yelizabel

baktığım her nehir Yeşilırmak, gördüğüm her şehir İsfahan

sevdim ya hani seni, kadınım

sevmişim ya seni

kıldığım her namaz akşamın üçüncü rekâtı.

Yüce Yaratıcı, yaratıcı kullarını sever…

İnsanı yaratan Allah,

yarattığı insandan bir tek şey istemektedir aslında:

Kendini yeniden yaratmasını.

[email protected]

SEDİYANİ HABER

11 KASIM 2018

MarmaraYerelHaber

İbrahim SEDİYANİ

Yazarın Diğer Yazıları

Yazarlar