Şöyle bir toparlarsak, bugüne kadar bu memlekette 28 Şubat post modern darbesi ve Adnan Menderes’in asılması dışında aslında her şey günlük gülistanlıkmış.

Ne derin devlet denen illet varmış, ne periyodik darbe planları hazırlanmış, ne de faili meçhuller yaşanmış ülkede.

Bu tip suçlamalardan hüküm giyen herkes aslında sütten çıkmış ak kaşıkmış. Bunca zamandır garip bir paranoyanın içinde birbirimizi yiyormuşuz meğerse.

Zavallı “kullanışlı aptallar”, hem çok kullanışlı hem de çok aptal oldukları için fena halde “kafeslenmişler”, ne Hrant Dink suikastı olmuş, ne Santoro cinayeti işlenmiş, ne Zirve katliamı gerçekleşmiş.

Yokmuş öyle şeyler, bize yalan söylemişler, biz de o insanlar derin devlet tarafından öldürüldü sanmışız.

Eski Türk filmlerinde kör adama araba çarpınca nasıl gözleri açılıyorsa, bunlara da yolsuzluk çarpınca gözleri açıldı ve birdenbire “görüyorum, görüyorum, darbe yokmuş, derin devlet yokmuş, cinayetler, fişlemeler, planlar yokmuş” diye bağırmaya başladılar.

Yolsuzluk bir milat onlar için.

Yolsuzluktan Önce (Y.Ö.) var olan her şey, Yolsuzluktan Sonra (Y.S.) yok oldu.

Y.Ö. darbe vardı, planlar vardı, derin devlet vardı, cinayetler vardı, internet andıçları vardı.

Y.S. sadece kendisine “kumpas” kurulan zavallı bir “milli ordu” ile bol miktarda “kullanışlı aptal” var.

Hakikaten de ne “kullanışlı” adamlarmış, elişi macunu gibi her biçime sokulabiliyorlar, “darbe var” biçimine de girebiliyorlar, “kafeslendik” biçimine de girebiliyorlar.

Bunların macununa biraz yolsuzluk, biraz para, biraz iktidar ekliyorsun, sonra istediğin biçime getiriyorsun.

Şimdi postal biçimine girdiler.

Bunlar “adam” biçimindeyken bütün darbeleri görüyorlardı, Ergenekon’u, derin devleti görüyorlardı, “postal” biçimine girince sadece “kumpasları” görmeye başladılar.

Ülkeyi kan gölüne çeviren, kendisi gibi olmayanlara yaşam hakkı tanımayan üniformalıları omuzlara almaya hazırlanıyorlar şimdi.

O ordunun arkasına yolsuzlukları saklayacaklar herhalde.

Acaba çok sevdikleri “milli irade” ne diyecek?

Milli irade de “on yıldan beri darbeciler var diye kandırıldık, aslında darbe yoktu, askeri vesayet yoktu, AKP askeri vesayetle hiç mücadele etmedi, yaşasın yüce ordumuz ve darbecilerimiz” mi diyecek yoksa “biz neyin ne olduğunu görüyoruz” mu diyecek?

AKP tabanı, “darbe, Ergenekon, derin devlet falan yoktu” yalanına inanacak mı inanmayacak mı hep beraber anlayacağız.

Bir zaman belli ki biz iktidarın ve onun “kullanışlı aptallarının” ordu ve darbe şakşakçılığını izleyeceğiz, yolsuzlukları saklamak için her şeye razı olduklarını göreceğiz.

Sonra ne olacak peki?

Orduyla bir olup hukuku yok ederlerse, bu ülkeyi yönetebilecekler mi?

Polislerin mahkemeleri dinlemediği, iktidara yakın olan kimsenin yargılanmadığı bir devleti sürdürebilecekler mi?

Kullanışlı aptallar ekonomiyi de ikna edebilecek mi bu ülkede hukuk olduğuna?

Bakarsınız ekonomide yeni bir mucize olur, ülkedeki dolar miktarı “kullanışlı aptal” miktarıyla birlikte artar, “kullanışlı aptal” borsası kurarız, o borsa yükseldikçe ülkeye para akar.

Böyle olsa ne iyi olurdu ama öyle olmuyor işte.

Sen hukuku kurutunca, ülkeye akan parayı da kurutuyorsun.

Milli irade darbe yoktu palavrasını yutsa da, memlekette ekonomi çok iyi gidiyor palavrasını yutmuyor.

“Kullanışlıları” kafeslediğin gibi milli iradeyi kafesleyemiyorsun.

Bu ülkede darbe girişimleri oldu, bu ülkede askeri vesayet insanların anasını ağlattı, bu ülkede on yedi bin faili meçhul cinayet işlendi, bu ülkede binlerce insan fişlendi, iktidar yolsuzluğunu saklamak için “bunlar yoktu” diye bağırınca halk da “yoktu onlar” demeyecek.

İktidar “ekonomi iyidir” deyince halk da “çok iyi canım” diye yankı yapmayacak.

AKP’nin gazetecileri hem kullanışlı hem aptal olabilirler ama halk ne kullanışlıdır ne de aptal.

Bunu yakında göreceksiniz.

Sadece “kullanıldığınızla” kalacaksınız.