Beni buraya kadar getiren oraya kadar götürmeyecek”. İş dünyasında bir guru olarak kabul edilen Marshall Goldsimith’in, başarılı insanların basiretlerinin nasıl bağlandığını anlattığı ‘What got you here wont get you there’ isimli kitabının mealen Türkçe çevirisi bu. Marshall bu kitabında, muazzam başarılara imza atan insanların nasıl olup da bir aşamada takılıp kaldıklarını, büyük engelleri geçip, küçük çakıl taşlarına ayaklarının takılıp düştüklerini anlatıyor. Temel yanılsamanın, insanların kendilerini belli bir yere kadar taşıyan özelliklerinin, taktiklerinin, yöntemlerinin onları ilelebet ilerleteceğini zannetmeleri olduğunu söylüyor Marshall. 

Biz bugün Türkiye’de Marshall’ın anlattığı durumun kitabi bir örneğine tanık oluyoruz. Başbakan, kendisinin ve hükümetinin de çok büyük katkılarıyla muazzam bir değişime uğramış olan Türkiye’de, onları eski Türkiye’de başarıya götüren taktik, strateji ve kalıpları inanılmaz bir inatla tekrar ediyor. 

Dün, arkalarına tankları, topları alıp, küstah tehditleriyle seçilmiş hükümeti tehdit eden askerler karşısında diklenmeden dik durmak bir kahramanlıktı, doğrudur. Ama bugün, itirazları olan insanların karşısına, arkanıza kalabalıkları, TOMA’ları alarak dikilirseniz bu sizi anti-demokrat bir lider yapar sadece. 

Dün, halktan aldığınız büyük destek ve teveccühe rağmen, insanların bu seçimlerine saygı göstermeyenleri tekrar halka gidip şikâyet etmeniz çok demokratik bir tavırdı. Ama bugün, demokratik haklarını arayan insanları meydanlarda topladığınız insanlara şikâyet etmek uğursuz bir geleceği muştuluyor sadece. 

Dün sizi darbeyle tehdit edenlere karşı kalabalıklara gitmek, sandığa koşmak sizi demokrat yapıyordu. Bugün, “Bizi eziyorsunuz, arkanıza çoğunluğu alarak bize hayat hakkı vermiyorsunuz” diyenlere karşı, tekrar kalabalıklara koşmak, ‘sandıkta ders vermekten bahsetmek’, çoğunluk diktatörlüğüne giden bir yoldan bahsediyor sadece. 

Karşınızda size karşı savaş açmış generaller varken, o ölüm kalım savağında partiniz üzerindeki otoriteniz sizin gücünüzdü. Ama bugün, bu kadar karmaşıklaşmış, talepleri farklılaşmış bir ülkede her şeye karar veren tek adam rolü bu ülkenin üzerine bir deli gömleği giydiriyor.

Dün, askeri ve bürokratik bloka karşı savaş yürütürken, yarattığınız gerginlikler arkanızda birleşmiş, bütünleşmiş bir kitle oluşmasına yarıyordu belki de. Ama bugün yarattığınız karşıtlık ve kutuplaştırmalar, toplumu bölüyor, çatışmaya sürüklüyor. 

Dün gerilimleri yöneterek demokrasi mücadelesi veriyordunuz. Bugün ateşle oynuyorsunuz. İşin içinde sokak olduğunda, kontrollü gerginlik diye bir şeyin olamayacağını, o gerginliğin kimsenin kontrol edemeyeceği kendine özgü yasaları olduğunu görmüyorsunuz. 

Dün sizi güçlü kılan her şey bugün zayıflatıyor, toplumu bölüyor ve çatıştırıyor. Evet dün sandıktan bahsetmek sizin gücünüzdü. Ama bugün, her tür itirazın karşısına sandıkla çıkmak, demokrasiyi, bir grubun başka bir gurubu seçimler yoluyla yenip tahakküm altına aldığı bir zihniyeti yansıtıyor. “Biz eziliyoruz” diyen insanların karşısında tekrar tekrar ne kadar güçlü olduğunuzu göstermeye çalışıyorsunuz. Dün sizi kucaklayan kitleler demokrasi vaat ediyordu bu ülkeye, bugün her türlü itiraza karşı ürkütücü bir sus işaretine dönüşüyorlar. 

Dün sizi güçlü kılan her şey bugün zayıflatıyor. Demokrasimizi de...