Ben yazı yazmayı çok seviyorum. Ama yazmaktan nefret ettiğim kısa bir dönem de oldu.

                                                               * * *

Gezi protestolarını takip eden dönemde Erdoğan’ı dinlerken hep kendi kendime “eğer gazetelerde yazmıyor olsan bu konuşmaları dinlemek zorunda olmazdın” dedim.
O kin, nefret ve kışkırtma dolu konuşmaları dinlemek, kendimi hastalanmış gibi hissetmeme neden oluyordu.

Televizyonu açar açmaz, Erdoğan’dan gelen yüksek elektrik akımı beynimin bir yerine saplanıyor ve orada öylece kalıyordu.

                                                               * * *

O kadar kışkırtma, o kadar gerilim sonucunda Türkiye’de bir şeyler olacağı belliydi.
Ve korkunç şeyler de oldu nitekim. O gerilim, Eskişehir’de karanlık bir sokakta Ali İsmail Korkmaz’ın vücuduna, başına, yüzüne, tekme, yumruk ve sopa olarak indi.

19 yaşındaki bu çocuğu öylesine korkunç bir şekilde dövdüler ki, Ali İsmail, ilk önce komaya girdi, 37 gün yaşam mücadelesi verdikten sonra da öldü.

                                                                * * *

O gece Eskişehir’de Kurtuluş Mahallesi’nin o karanlık sokağındaki ruh, faşizmin ruhudur. O sokakta polis ve esnaf ellerinde sopalarla Gezi eylemlerinden gelenleri “cezalandırmak” için bekliyorlardı. O eylemlere katılanların suçlu oldukları zaten iktidarın en tepesinden ilan edilmişti. O suçun cezasını da onlar vereceklerdi.

                                                                 * * *

Bugün, Ali İsmail’i tekme ve yumruklarla öldüren polislerden birisi, “Gezi’nin bir darbe girişimi olduğunu Başbakan söyledi, ben de darbeyi engellemeye çalışıyordum” diyor. Yani, yaptığım şeyin emrini bu ülkenin en tepesindeki otoriteden aldım demek istiyor.

                                                                 * * *

Erdoğan, bugün bile, sözlerini, tıpkı o sokakta köşeyi tutmuş bu polis ve esnaflar gibi anlayacak büyük bir kitleye, aynı tondan konuşmaya devam ediyor.

Esnaf ve polisin işbirliğiyle linç edilen Ali İsmail’in davasının görüldüğü gün Erdoğan, “Esnaf gerektiğinde polistir, askerdir” diyor.

                                                                  * * *

Esnafın, yani sade vatandaşın polis, asker rolü oynamasının nasıl korkunç sonuçları olduğunu tarihten biliyoruz. İtalyan faşist lider Mussoli’nin “kara gömleklileri”, Hitler’in “kahverengi gömlekleri”, tam da bu polis ve asker rolünü oynayan sivillerdi.
Erdoğan çok tehlikeli bir şey yapıyor.

O gece, Eskişehir’in o karanlık sokağında Ali İsmail’i döve döve öldüren, o zifiri karanlık ruhu çağırıyor.