Ünlü filozofun söylediği gibi önemli olan müziğin sesini duyabilmektir. Çünkü müzik değiştiğinde dans da değişiyor. Ancak müziğin sesini duyamayanlar ne dansı, ne değişikliği fark edemiyor, üstelik de kendini akıllı, dans edenleri deli sanıyor.

Öte yandan müziğin sesini duyup, dansı müziğin ritmin uyduramayanlar da, müzik yapanları deli olmasa da, deli saçması diye düşünebiliyorlar.

Yani sizin anlayacağınız bir deliliktir sürüp gidiyor.

Kendisi gibi olmayana her türlü hakareti, aşağılamayı yapana “delikanlı” diyebilen bir toplumda; doğrusu kim deli, kim akıllı anlayabilmek oldukça zorlaştı.

Yerel seçimlere sayılı günlerin kaldığı şu günlerde insanlardaki akıl tutulmasını başka türlü izah etmek mümkün değil.

Ön yargıların çoğu zaman akıl ve mantığın önüne geçtiği, ülkemizin geleceği açısından yaşamsal öneme sahip şu kritik günlerde, siz müziğin sesini sonuna kadar açsanız da vicdanı kadar, kulağı da sağırlaşmış olanlar sesi duymayacakları gibi, kimi zaman gözlerini de kapatıp, dans edenleri de görmüyoruz diyebiliyorlar.

Oysa çalan müzik de, müziğin ritmine kapılıp dans edenler de gerçek.

Gerçek olmayan korkularımız,

Gerçek olmayan, algılarımız,

Gerçek olmayan önyargılarımız,

Gerçek olmayan bizi kendimize yabancılaştıran kibrimiz, çoğu zaman özgüven sandığımız aşırı şişik egolarımız ve inanmadığımız halde savunmak zorunda kaldığımız, son kullanma tarihi geçmiş değerlerimiz.

İlkelerin rafa kaldırıldığı, kişisel hırs ve çıkarların öne çıktığı, rant paylaşımına dayalı iktidar kavgasını esas alan bir siyaset tarzının egemen olduğu yerel seçimleri ve sonuçlarını, mevcut olgular yerine algılar üzerinden değerlendirenleri ne çalan müzik, ne de dans edenler ilgilendirmiyor.

Çünkü onların dünyası çıkar üzerine kuruludur.

Çünkü onların kulakları kadar, vicdanları da sağırdır.

Çünkü onların gözleri kadar, duyguları da kördür.

Duymazlar, görmezler, hissetmezler…….

Ne kendi halkına zulmeden katillerin öldürdüğü çocuklar, ne de toprağından, ülkesinden uzakta yaşam mücadelesi veren insanlar, ne gözü yaşlı analar ilgilendirmez onları.

Faili meçhullerde yakınlarını yitirmiş insanların feryatlarını da duymazlar, tıpkı müziğin sesini duymadıkları gibi.

Çevrelerinde olup biten en yalın gerçekleri de görmezler, tıpkı müziğin ritmine uymuş dans edenleri görmedikleri gibi.

Kendilerini bu ülkenin sahibi, tüm manevi ve toplumsal değerlerin koruyucusu sanan kibirli modernistlerin,

halkı ve iradesini küçümseyen seçkinci elitistlerin,

aydın olmayı, anlaşılmaz sözler söylemek sanan üstenci demokratların,

kendi yarattıkları putlara tapınmaktan vazgeçmeyen geçmiş zaman devrimcilerinin,

halkın tercihlerine saygı duymasını bekleyemeyiz kuşkusuz.

Çünkü onlar cahildir,

Çünkü onlar göbeğini kaşıyanlardır,

Çünkü onlar yevmiyeyle miting alanlarına taşınırlar,

Çünkü onlar makarnaya, kömüre oylarını satarlar.

Çünkü onlar yoksuldur,

Çünkü onlar Kürttür, alevidir, solcudur, başı örtülüdür

Çünkü onlar halktır.

Ve onlar,

Gözlerini kapatıp görmeyenler, kulaklarını kapatıp duymayanlar, vicdanlarını şeytana satanlar, halkı yok sayanlar,

Halkı anlayamazlar.

Ama halk, artık ne kendini kaf dağının ardında gören, giderek otoriter tavırlarıyla kibrine yenik düşen iktidar mensuplarına, ne de “zahmet buyurup yukarılardan yanına inmeye tenezzül göstermeyen muhalefet sözcülerine” inanmıyor.

Halka rağmen iktidar olmak isteyenlerde, bu sessiz çoğunluğun feryatlarından müziğin sesini duymadığı gibi, dans edenleri de deli sanıyor.