PM'nin gündemi çözüm süreci ve anayasanın kritik maddeleri konusunda partinin alacağı tutumun tartışılmasıydı. Toplantıyı isteyen "yenilikçi" denen kanattı. Ehh, toplantı istediklerine göre, kendilerine epey güveniyorlardı demek ki. Bu tarihi süreçte tıkaç rolü oynamanın ötenaziden başka bir şey olmadığını anlamış olmalılardı. Allah esirgesin, Erdoğan giriştiği projeyi başarıyla tamamlarsa, "En güzel raporları biz yazdık, en çok komisyonu biz kurduk" savunularının bir işe yaramayacağını; tarih önünde mahkûm olacaklarını fark etmişlerdi herhalde. Artık, güçleri neyse ortaya koyup partilerini yıkıcı muhalefet çizgisinden döndürmeleri için vakit gelmişti ve hatta geçmek üzereydi...

Kafamda buna benzer düşüncelerle izledim Parti Meclisi toplantısını.

Peki ne çıktı toplantıdan?

Anayasa'nın değiştirilemez maddelerinin kalması, Türk vatandaşlığının korunması, üstüne üstlük İmralı sürecinin hukuksuz bir süreç ilan edilmesi...

Yani, "yenilikçi" kanadın sefaleti, ulusalcıların partiye damgasını vurması...

Bu zaten hep böyle olmaz mı? Parti içi iki çizgi mücadelelerinde bir tarafta net, kendi içinde tutarlı bir çizgi; karşısında da belirsizlikten medet uman, çelişkiler içinde bir çizgi varsa, net ve tutarlı olan diğerini yutar.

Destek ve başarıyı paylaşma opsiyonu ortadan kalktı

İmralı sürecinin başında CHP'nin önünde iki seçenek vardı: Ya süreci samimiyetle destekleyecek ve başarıdan hak ettiği payı alacaktı ya da sürecin karşısında yer alıp AK Parti'nin başarısızlığına oynayacaktı.

CHP bu toplantıda çözüme destek olup başarıyı paylaşma opsiyonunu ortadan kaldırdı. Sadece tek yol bıraktı önünde: Ne yapıp edip bu süreci sabote etmeye çalışmak...

Yaptığı bu seçimin, önümüzdeki dönemde CHP'yi açılımın çok daha kararlı bir düşmanı haline getireceğine tanık olacağız. Zira kendisini açılıma karşı pozisyona kitlemesi, barışın çökmesini onu ayakta tutabilecek tek opsiyon haline getirdi. Tıpkı MHP gibi, sürecin başarısızlıkla sonuçlanması artık onun için de bir varlık-yokluk meselesi...

Bölünmek için çok geç

Yazılarımı takip edenler epey bir süredir CHP için de Türkiye için de en hayırlısının bu partinin bölünmesi olduğunu yazıp durduğumu bilirler.

Bu görüşümü bugün de savunuyorum. Ne var ki, artık bölünmek için çok geç olduğunu düşünüyorum. Görünen o ki, CHP önümüzde bekleyen üçlü seçim dönemi atlamadan bölünmeye de cesaret edemeyecek. Seçimler dönemini ulusalcı kanadın siyasi ve ideolojik hegemonyası altında bir parti olarak geçirecek...

Kim bilir belki sonra....

Eğer her şey umduğumuz gibi gider; Türkiye terör belasından kurtulur, Kürt sorununu çözerse, CHP izlediği düşmanlık politikasının bedelini sandıkta ödeyip dibe vurduğu zaman ancak o zaman yeni bir başlangıç için umutlanabiliriz.

Belki o zaman cesur birileri çıkar ve böylesine anakronik bir temel üzerinde iyi hiçbir şey inşa edilemeyeceğini net ve tok bir sesle söyler.

Mümkün olan tek yolun, başlangıçta geleneksel CHP'li tabanın önemli bir kısmını kaybetmeyi de göze alarak, demokrat bir temel üzerinde yeni bir inşa faaliyetine girişmek olduğunu görür ve bunun önderliğine soyunur.
İşte ancak o zaman Türkiye siyaseti sosyal demokrat bir partiye kavuşur
.