Osman Özsoy hoşsohbet, esprili ve birikimli bir akademisyendir. Tanıyan mutlaka sever. Bir iletişimci olarak mesajını veya tezini ilginç zarfların içine sokar ve hedefine postalar.

Sahip olduğu yegane evin tapusu ile bahse tutuşması gibi. Özsoy bir profesör; bir iddiada bulunması, metaforlar kullanması normal değil mi? "Tehdit" denilen sözlerin hiçbiri, söyleyene, söylenene ve söylendiği bağlama bakılırsa tehdit değil. Parmağını tekdir için bile sallamayan birinin yolsuzlukları engellemek için aradığı vicdan sahibi politikacıları "üç beş yiğit adam" metaforu ile anlatmasının neresi tehdit olabilir? Elinde çakı bıçağı bile yok, yapabileceği en fazla elindeki kalemle kâğıdın üzerine birinin adına yazmak sonra da uzun bir çizgi çekmekten ibaret. "Başbakanı tehdit" gibi iddialı bir suçu işleyebilmesi için, Başbakan'ın çok savunmasız ve korunaksız bir konumda olması gerekmez mi? Bir akademisyenin politikacıları eleştirmesi ne zamandır bir "terör suçu" olarak görülüyor.

Dün destek olmak için Sedef Kabaş'ın Çağlayan'daki duruşmasına gittim. İsnat edilen suç 17-25 Aralık soruşturmasına takipsizlik kararı verdiği için Başsavcı'yı bir tweet atarak eleştirmekten ibaret. İddianameyi ibret-i alem için AİHM savcılarına tercüme edip yollamak ve görüş sormak lâzım. Kamu görevlilerinin yaptıkları işler dolayısıyla eleştiriye açık olması lâzım. O kısa tweetten ağır cezalık bir "terör örgütlerine hedef gösterme suçu" çıkartmak için hâyal gücünün aşırı geniş olması bile yeterli değil.

"Galiba yağmur yağacak" lafından "bana ördek dedin" sonucunu herkes çıkartabilir; ama hukuk mesleği mensupları ördeği gösterenlere bile "galiba yağmurdan bahsediyor" diye bakmalı. Bir cümleyi, bir metaforu, farklı anlamlara gelen bir deyimi bütün anlamları tükettikten sonra en son kertede "suç" kapsamına sokabilirsiniz. Kanunun amacı, failin niyeti, ifadenin bağlamı dikkate alınmadan lafzî yorumla yetinmek her şeyi birbirine karıştırır.

Bir süre önce "adaletin keskin kılıcı inecek ve bazı başlar düşecek" demiştim. Dün Çağlayan Adliyesi'nin içinde bana bu sözleri ilham eden iki "Adalet Mabudesi" heykelini dikkatle inceledim. Simetri kaygısıyla birinin sağ elindeki kılıç diğerinin sol elinde duruyor ama ikisi de çok keskin görünüyor. Kaslı, balık etinde, güçlü kuvvetli iki tane kadın; gözler bağlı, ayaklarının altında birer yılan ve delillerle oyları saymak yerine tartan adalet terazisi diğer ellerinde. Derin anlamlar yüklemeden bu sembollerin işlevi üzerine düşününce, eninde sonunda Adalet Mabudesi'nin keskin kılıcının bütün kördüğümleri bir darbede çözeceğini anlıyorsunuz.

Sedef Kabaş'ı yargılayan hakim görevsizlik kararı verip dosyayı ağır cezaya gönderirken mesleğiyle ilgili bir özeleştiride bulundu ve "ağır cezanın birden fazla hakimle yargılama yaptığı için daha güvenli olduğunu" söyledi. Sebep herhalde kirli ve boğucu atmosfer olmalı. Cumhurbaşkanı MGK toplantısı vesilesiyle içimizdeki "ihanet çeteleri"ni, "hainleri" yargılayıp, "bu topraklarda barınamazlar" hükmünü verirken, Yargıç'ın "güvenli mahkeme" vurgusu boşuna değil. Hain kim? İhanet ne? Bir yargıç, önüne gelen dava hakkında bırakın hukuku kanun hükmünü uyguladığı anda "hain" durumuna düştüğüne göre bütün yargıçların yoğurdu binlerce defa üfleye üfleye yemesi normal karşılanmalı. Bu topraklar rüşvetle, yolsuzlukla, hırsızlıkla kirlenmez; ancak bu yolsuzlukları bir gün yargılama ihtimali olan yargıçlar eliyle ihanete uğrayabilir ve kirlenebilir. Onca yolsuzluk-rüşvet iddiası kapağı eğreti duran dosyaların içinde; biri açmaya kalkarsa ortalık gerçekten kire-pisliğe boğulmaz mı? Havuz medyası meslekten atılacak binlerce yargıcın yekünü konusunda boşuna toto oynamıyor. "Hain bir paralelci" olmanız sadece bir an meselesi. Memleketin her köşesi zaten hain kaynıyor. Üstelik önümüz seçim, muhalefet toptan hain, hükümete karşı sandık darbesine hazırlanıyor.

Ezcümle: Kalem her zaman kılıcı keser, turna su kuşudur ama ördek değildir göllerde sazan avlar.