Şu anda Hatip Dicle’nin Meclis’e girmesi ya da girmemesi üstüne kopan gürültünün kopacağı, daha seçim öncesinden belliydi. Tam böyle mi olurdu, başka bir sorun mu çıkardı, bilinmez, ama bir gürültü kopacaktı. Çünkü bu seçim AKP’den başka herkes tutuklu birilerini listelerine aldı, onları cezaevinden “halkoyuyla” çıkarma taktiğini seçti. BDP tabii ki KCK tutuklamalarına kurban gidenler için yapacaktı bunu, CHP de (ve MHP ) Ergenekon için. Dolayısıyla, Ahmet değilse Mehmet, bu karışıklıklar olacaktı, nitekim Hatip Dicle dışında da oluyor.

Bu seçimin bu özelliği başlı başına ele alınıp incelenmesi gereken bir konu bence. Türkiye de kitlelerin yargıya nasıl baktığına ipucu veriyor.

Böyle olacağını seçimi kazanacağı belli olan AKP düşündü mü, olması durumunda nasıl davranacağına dair bir hazırlık yaptı mı, bilmiyorum. Tabii onun da geçmişinde, hem de başkası değil, Genel Başkanı’ndan ötürü, benzer olaylar var.

Bütün bu “yasa”ları, karman çorman maddeleri, usulleri hiç bilmiyorum, anlamam da imkânsız. Mutlaka YSK’nın böyle davranmasına cevaz veren maddeler, cümleler var orada.

Ama bence sorun öncelikle hukukî bir sorun değil.

Kendinizi sıradan bir Kürt’ün yerine koyun, olayı onun gördüğü gibi görmeye çalışın. “Gittik, bizim Hatip’e oy verdik, seçtik. Ama tabii TC’nin kurulu geldi, ‘seçemezsin’ dedi. Hep yaptıkları iş!” Buna benzer bir şey düşünecek ve söyleyecektir ve bu çok yanlış bir değerlendirme değildir. “Bilmem kaçıncı maddenin C fıkrasına göre, hukuken doğru” filan demeyecektir (niye demeyeceğinin cevabı da bu toplumun hukukla ilişkisinin tarihinde yazılı). “Taş atan çocuk”sa ne olduğunu bile anlamayacak, ama çevresinde büyüklerinin ses tonundan, mimiklerinden, bazı kelimelerinden, taş atmaya devam edebileceği sonucunu çıkaracaktır.

Çünkü olayın bütünü artık bu sularda seyretmektedir. Yasa maddesi kimsenin umurunda değildir.

Bunların demokratik ülkelerde bulunması gereken maddeler olduğuna inanan var mı, o da başka sorun. Bu ülkede “yasa”, insanların her türlü serbestîsini ellerinden almak için kullanmak üzere el altında bulundurulması gereken birtakım yasaklardan oluşur; ayıp olmasın diye sondaki “k” sesini kaldıranca “yasa” olur.

Yıllardır elbirliğiyle yaratılmış bir “mağduriyet” psikozu var. Şimdi bu olay da buna yeni bir öge ekleme, “ocağa yeni yakıt atma” işlevini görecektir. Ama zaten bu “olay”ın daha ne gibi sonuçları olacaktır, orasını da şimdiden bilmemize imkân yok. Her olayı büyütmenin uzmanları aramızda ve hâlâ çok etkinler. Ama zaten siyasetin normal temsilcileri Aisopos’un “inatçı keçiler”inden başka bir davranış biçimine âşîna olmadıkları için, fazladan bir provokatöre de ihtiyaçları yok.

Ben seçim sonrası birkaç gündür orada burada, çıkan bu nesnel seçim sonucunun AKP ile BDP’nin bir şekilde anlaşıp anayasa değişikliğini birlikte gerçekleştirmenin yolunu bulmaları olduğunu yazıyorum. “Nesnel” durumun bu olduğundan şüphem yok. Ama “öznel” duruma bakınca içime kasvet basıyor.

Hep söylerim, Türkiye’de “geleceği okuyan adam” gibi sıfatlar takınmak istiyorsanız, en karanlık tahminleri telaffuz etmekten şaşmayın. İlgili arkadaşlar sizi yanlış çıkarmayacaktır. Şimdi de, BDP, “Meclis’e girmeyin” önerileri arasında karar verme durumuna geldi, daha “merhaba” denmeden, Meclis toplanmamış, açılmamışken.

Yani gene karanlık senaryo kazanma yolunda.