Ses kayıtlarının seçim sonuçlarına etkisi ne olacak?

Bu soruyu yanıtlamak için önce, ses kayıtlarının hedef kitlesi ve gerçekte ulaştıkları kitle kim; önce bu soruları cevaplamak gerekiyor.

Diyelim ki hedef kitle, “herkes”.

Ancak şu aşamada, ses kayıtlarını baştan sona dinleyebilmek için tek yol, internet.

Demek ki, “herkese” erişilmesinin önünde baştan bir “bağlantı” engeli var.

Bazı ipuçları, 17 Aralık soruşturmalarının gidebildiği yere kadar kısmından sızdırılanların kamuoyunda, AKP ile yolsuzluğu ilintilendiren bir “algı” yarattığını düşündürüyor.

“Ayakkabı kutusunun”, Türkiye genelinde sembolleşmesi...

Kamuoyunda ana gündem maddesinin, birden “yolsuzluk” konusu olması (ki, 17 Aralık öncesi, böyle bir konu neredeyse hiç yoktu)...

İnternetteki sosyal medya ortamlarında, (ister AKP’yi aklamak, isterse karalamak için olsun) AKP ile “yolsuzluk” kavramının sıklıkla beraber anılması...

Peki ya, son dönemdeki “Haramzadeler”, “Başçalan” gibi kaynakların yolsuzluk dışındaki kayıtları?

YouTubeüzerinden yayınlanan kayıtlarda geçen diyalogların çoğu, ancak iç ve/veya dış siyaseti zaten yakından ve sürekli takip edenlerin vahametinin farkına varabileceği detaylar içeriyor.

Afrika’ya kayıtdışı silah sevkıyatı...

El Kaide ile bağlantısı olduğu iddia edilen, en yumuşak nitelemeyle, “Ortadoğu’nun şaibeli kişilikleri” olarak nitelenebilecek insanların, Türkiye’nin en üst düzey siyasetçileriyle samimi görüşmeleri, pazarlıkları...

Hatta bu ilişkilerin Türkiye’nin siyasi rotasını belirlemesi...

Gezi Protestoları’nda polisin aşırı güç kullanımı “emrini veren”lerin kimliği...

Başbakan ile İçişleri bakanlarının, Gezi Protestoları sırasında polis şiddetinin maksimum düzeyde uygulanmasına yönelik konuşmaları, “kanun biziz” çizgisindeki bir zihin dünyasını sergileyen diyaloglar...

Medya patronlarının, genel yayın yönetmenlerinin Başbakan’ın bir telefonuyla haber yapmaları, haberleri görmezden gelmeleri, yazarların işine son vermeleri...

Hiçbiri aslında “sır” değildi.

YouTubeüzerinden yayılan kayıtların bu “açık sırlara” getirdiği fark, ilk kez, küfrüyle, üsluptaki seviyesi(zliği)yle, politikacısından medyasına, iş dünyasından futboluna “seçkinler” zümresinin yozluğunu, kulakları tırmalamayarak ortaya sermesi.

Siyasi röntgen değil, resmen iç organlarına kadar bir saçılma hâli...

Yalnız saçılmaya tanık olan kim?

Büyük ihtimalle, şu an için, daha çok zaten AKP ile siyasi bir meselesi olanlar.

Yani, ya Gezi Protestoları öncesi, ya sonrası, ya yolda bir yerlerde siyaseten yaşananlar nedeniyle, AKP’ye oy vermeyecek olanlar. AKP’ye hiç oy vermemiş veya vermiş olsalar da, “kemik kitleyi” oluşturmayanlar...

İnterneti, sosyal medyayı yoğun olarak kullanan beyaz yakalılar, gençler...

Bu kitle şu an için, yerel seçim sonuçlarında “deprem” yaratmayacak olabilir.

Ancak, “gündemi” belirlemek konusunda, bu beyaz yakalı ve genç kitlenin etkisi, rakamsal oranıyla karşılaştırılamaz ölçekte olacaktır.

Şehirli- orta sınıf ve üstü kesimler, beyaz yakalılar, düşünce üretenler ve “AK olmayan” gençlerin kaybı, AKP’nin, Japonya’daki Liberal Demokrat Parti gibi, onlarca yıl iktidarda kalacak bir kitle veya kartel partisi olma hayalini engeller.

Recep Tayyip Erdoğan’ın kişiliği ile aşırı özdeşleşmekte olan AKP, onun istiklal ve istikbal mücadelesinde kan kaybede kaybede eriyebilir.

1990’larda ANAP ve DYP ile tanık olduğumuz bir merkez sağ aşağı kayma ve dağılma süreci, bazı farklarla yinelenir.

Farklardan biri, AKP’nin “ahlaki- dinî otorite”liğe soyunmasının getirdiği toplumsal etki- tepki mekanizması olacaktır.

Kayıtlar arasında kısa vadede en ciddi sarsıntı yaratma potansiyeli olan da, son derece ironik şekilde, “Bakara- Makara suresi” diye “İslami değerlerle” alay edilen.

AKP ve AKP’yi çevreleyen seçkinler halesi, son yıllarda, Müslümanlık, ahlak, din kendi tekellerindeymiş gibi, “iman çemberi” dışında bıraktıkları herkesi eziyordu.

İmaj ile gerçek arasındaki uçurumu simgeleyen “Bakara- Makara” diyalogu, kitleleri AKP’den en soğutan kayıt da olabilir.

[email protected]