Rüşvet ve yolsuzluk operasyonlarının iç ve dış komplo olduğunu ispat için yapılan yayınlar ürkütücü boyutlara ulaştı. İsminin yanına ‘İslamcı' nitelemesini koymayı marifet sanan yazarlar ve bunların kurumsal kimliği niteliğindeki gazetelerde seviye yerlerde sürünüyor.

Aylar önce ‘İslamcılık bitti mi, yeni bir evreye mi geçti?' ekseninde akademik ve fikrî bir tartışma vardı. Fikirler yok olmaz; güçlenir, zayıflar ama bitmez. Ne yazık ki bu fikri temsil ettiği iddiasındaki insanlar bitiş noktasında. İslam'ın en temel prensipleri tereddütsüz ihlal ediliyor. Namaz niyaz gibi şahsî ibadetleri kastetmiyorum. Onu bilmek zor, bilsek de hesabı kimseye düşmez. Herkesin kendiyle Rabbi arasında. Benim derdim kamuya yansıyan eylemlerle ilgili. Mesela yalan haberleri düzeltmeye yetişemiyoruz. Doğru olmayan ve kara propaganda amacı sırıtan metinleri takip etmek bile imkânsız hale geldi. Tekzip edilenler de sayfalarda kendisine yer bulamıyor.

‘Kavgada yumruk sayılmaz' diye özetlenecek vahşi ve ilkesiz tavır almış başını gidiyor. 28 Şubatçılar ve benzerleri siyasî bir dille ‘düşman' bildiklerinin üzerine yürüyordu. Şimdi buna ‘din' dili de eklendi. Karşınıza dikilen din polisleri, siyasî tavırlarını din olarak kutsamanızı ve biat etmenizi istiyor. Sizi bir sünnete muhalefet etmekle itham edenler, temel rükûnları ihlal etmekte beis görmüyor. Bazıları Ortaçağ'da aforoz edilenlerin kapısına çarpı atmak için boya kutusuyla dolaşanlar gibi. Ne münafıklığınız kalıyor, ne Siyonistliğiniz. Savaşta kılıç kafasına inmekte iken şehadet getireni öldüren sahabeyi azarlayan Hz. Peygamber hiç anlaşılmamış. ‘Korkudan öyle yaptı' savunmasına verilen Muhammedi (as) cevap ne kadar muhteşemdir: “Nereden biliyorsun? Kalbini mi yarıp baktın!” Yahu Allah aşkına eleştirin hatta hakaret edin, lakin imana laf söylemeyin. Yanıldığınızda sizin imanınız tehlikeye giriyor. Bu göze alınacak bir risk değildir. Dilimiz döndüğünce söylüyoruz ama nafile.

Bu tartışmaların bir faydası olacaksa o da Bediüzzaman'ın fikirlerinin gündeme taşınması diyebiliriz. Bakın siyasetten uzak durma gerekçesini hangi cümlelerle anlatıyor: "Bir zaman, bu garazkârâne tarafgirlik neticesi olarak gördüm ki, mütedeyyin bir ehl-i ilim, fikr-i siyasîsine muhâlif bir âlim-i salihi, tekfir derecesinde tezyif etti. Ve kendi fikrinde olan bir münafığı, hürmetkârâne medhetti. İşte, siyasetin bu fena neticelerinden ürktüm, 'Euzubillahi mineşşeytâni vessiyaseti' dedim. Tarafgirlik eğer hak namına olsa, haklılara melce olabilir. Fakat şimdiki gibi garazkârâne, nefis hesabına olan tarafgirlik, haksızlara melcedir ki, onlara nokta-i istinad teşkil eder. Çünkü, garazkârâne tarafgirlik eden bir adama şeytan gelse, onun fikrine yardım edip taraftarlık gösterse, o adam o şeytana rahmet okuyacak. Eğer mukabil tarafa melek gibi bir adam gelse, ona hâşâ lânet okuyacak derecede bir haksızlık gösterecek.”

Mesela yılbaşı öncesi yemek programında hindi tarifi veren bir televizyon kanalını yerden yere vuran gazete, Milli Piyango'yu sürmanşet yapana tek kelime etmiyor. Çünkü aynı siyasî safta yer alıyorlar. Dün ‘İslamcı' bir gazete bir ilahiyat profesörünün iddialarını manşet yaptı. Güya İlim Yayma Cemiyeti'ni Diyarbakır'da kuran kişi olduğu için ‘cemaat' tarafından mağdur edilmiş. Başta İlim Yayma olmak üzere bütün muhataplar iddiaları reddediyor. Daha önemlisi o kişinin kitaplarında Hz. Peygamber ve sahabe hakkında aktarmakta bile zorlanacağımız ifadeler var. Yazdıklarının binde birini başkası yazsa kıyamet kopardı. Zihniyet şu cemaate çakıyorsan gerisi önemli değil. AK Parti kapatma davasının uç beylerinden emekli General Kemal Yavuz'un ölümü bile ‘TEMA gönüllüsü hayatını kaybetti' diye verildi. Çünkü mahkemede cemaat aleyhine ifade vermiş. E insaf artık!