Türkiye’de her gün yeni bir skandal, her gün yeni bir ‘’ne olacak şimdi’’ sorusuna muhatap olayla karşılaşıyoruz.

Çıkar ilişkileri, kazanılan ve çuvallarla gece karanlığında saklanmaya çalışılan haram lokmaları ancak ve ancak çıkar çatışmalarının çıngısında aydınlanan vakalarda görebiliyoruz.

Şahit oluyoruz ki aklın sınırlarından taşan oyunlar, ahlaksızlık, utanmazlık, aymazlık, yolsuzluk gibi nice kelimenin anlatmaya yetmeyeceği kadar ayyuka çıkmış yanlışlıklar. Tilkileri kıskandıran kurnazlıkta hamleler. Ve daha neler neler.

Tüm bu meselelerde aktörlerin, siyaset sahnesinde hala seyircilere selam durmalarına şaşıyorum elbet. Ancak bir şeye daha çok şaşıyorum: gençlerin bu kiri temizlemekte taşeron olarak kullanılmasına anlam veremiyorum. Bu pisliğe bulaşmışların, genç arkadaşların hiçleştirilmesine, gençlerin siyasetin kirine maşa edilmesine tahammül edemiyorum.

Günümüzde ne AK Parti, CHP, MHP ya da ne de BDP veyahut Cemaat, söz konusu kuruluşun kim olduğu, kimleri korumak için cansiperane çabaladıkları hiç umrumda değil. Ben, aşağı yukarı yaşıtım olan arkadaşların başkalarının hatalarına, günahlarına kendilerini ortak etmelerini hazmedemiyorum. Başbakan’ın, bakanların, siyasilerin destekçisi olmak için kendi varlıklarını ikincilleştiren arkadaşlara kendi çapımca kızıyorum. Taşeronluk yaptırılmaya çalışıldıklarını görmek bana zül geliyor.

Bir siyasi partiye mensup ya da sadece destekliyor, benim gözümde zerre önemi yok, sorgusuz sualsiz kabullenen, anlatılana inanmamak ya da şüphe duymak gibi bir girişimde bulunmayan genç arkadaşlarla karşılaşmak istemiyorum. Kulaklarımı kemiren sorularla başbaşa kalıyorum; gençlerin siyasetteki rolleri nelerdir? Gençlik onaylama, destekleme ve aklamak anlamına mı gelir?

Bana göre ‘’Gençlik inanma değil, aksine inanmama merciidir.’’ Bilgi heybesini geleceği için doldurmaya yeltenen bir genç için sorgulamak ve daha iyisine zorlamak  en kabul edilebilir yöntemdir.

60 yaşındaki siyasetçilerle 20 yaşındaki bireyler aynı şeyleri söyleyecekse, daha da acısı 20 yaşındaki genç 60 yaşındakileri taklit edecekse yarın ne değişecek? Bir siyasi partiye mensup da olsa, genç bir bireyin ezber yapması neyi geliştirebilecek? Gençlerin siyasetteki rollerine ilişkin sorunlar olduğu apaçık ve gerçek.

Bize biçilen rolleri değil, bizlerin roller inşa etmelerinin gerekliliğine dair yerleşmiş bir heyecan taşıyorum. Ancak son günlerde ise adına sosyalleşme denen eylemi yapmaya her yeltendiğimde karşılaştığım manzarayı görmemek için kaçacak yer arıyorum.

Devlet babanın bekasına benliğini fedaya gayretkâr gençler olduğunu gördükçe oldum olası sitem duyarım. Son siyasi skandalların akabinde rastladığımız gelişmeler ışığında sitemlerin yerini endişe ve korku aldı. Anlaşılıyor ki güncel sorunlar ve merkez siyasete yönelen eleştiri ve iddialar muhataplarını destekleyen genç arkadaşlarda hiçbir şüphe oluşturmamış. Özellikle AK Parti gençlik kollarına mensup olan arkadaşların ‘’varlıklarını Tayyip Erdoğan’ın varlığına armağan eden’’ tavırlarını gördükçe anlamlandıramıyorum ve korkuyorum. Bu ölçüde bir kayıtsızlığın olası zararlarını düşünüp endişelere kapılıyorum. Samimiyetimle belirtmeliyim, AK Parti’yi destekleyen genç arkadaşların söz konusu gelişmelerinden sonra sadece, ‘’neler oluyor’’ sorusunu sormalarını bekliyorum. Ezberleri bozmalarına ve ‘’geleceğim çalınıyor mu’’ diye sorgulamalarını görmeyi çok istiyorum. Bunu muhalif bir düşüncede olduğum için ya da AK Parti kaybetsin fırsatı olarak gören bir akbaba içgüdüsüyle değil, benim ve tüm ülkenin geleceğinde rol almakta gönüllü olacak arkadaşların hırsızlık ve hukuksuzluklarla aralarına mesafe koyduklarını görmek için arzuluyorum.

Ne kadar daha yaşarım bilmiyorum ama sevdiğim tüm insanlar adına onlarca yıllık geleceğimiz için gerçek anlamda korkuyorum. Geleceğimizi yönetmekte en yakın adaylar olacak genç arkadaşların tepkisizliğinden ve bu minvalde hukuksuzlukları sessizlikleriyle onaylamalarından dolayı endişe duyuyorum.

Korkulara teslimiyete hazırlanan bünyemi:’’Yahu bir tepki verin. ‘’Hırsızlığa biz de karşıyız’’ deyiverin arkadaş. ‘’Kimsenin günahına ortak olmayız’’ diye haykırın. Ne olur...’’  diye seslenirken buluyorum.